Proefjes doen bij techniekmuseum NEMO (video)

Proefjes doen is hard werken. Daar weet Jasper van Honk (10) uit Poederoijen alles van. Je ziet het puntje van zijn tong wanneer hij probeert zichzelf met stoel en al de lucht in te hijsen.

Ken je Jasper nog? Hij was hét schrijftalent van de verhalenwedstrijd van Kits. Op Wegwijs won hij de eerste prijs: een dagje weg met Kits. En de winnaar mocht zelf weten waar naartoe.

Deze dag in de meivakantie is het eindelijk zover. Jasper neemt zijn beste vrienden Helmich van Zanten (10) en Jurrian Schouten (10) mee naar NEMO, een wetenschapsmuseum in Amsterdam.

En nu zit diezelfde Jasper op een stoel en probeert zichzelf omhoog te hijsen. Hij spant zijn spierballen. Zijn gezicht is knalrood. „Ik denk dat ik mezelf makkelijker op kan tillen op het stoeltje hiernaast”, zegt hij dan ineens tegen Jurrian. „Nee joh, dat maakt niks uit”, reageert die. Maar Jasper laat zich niet van de wijs brengen. Hij heeft gezien dat er boven die stoel wel vijf katrollen hangen. Nu ziet Jurrian het ook. „O ja, met meerdere katrollen kun je het gewicht een soort van verdelen”, weet die.

Tijd om te kijken of je ook met drie man op één stoel de lucht in kunt. Voor deze ene keer kruipen de jonge wetenschappers bij elkaar op schoot. Ze lachen en roepen „au”, maar nog geen tien seconden later hangen ze gezamenlijk tussen de tweede en de derde verdieping van het museum.

Het gebouw is zo groot dat je er gemakkelijk kan verdwalen. Er zijn proefjes over geluid, elektriciteit, gebouwen en nog veel meer. De jongens komen ogen tekort en rennen van verdieping naar verdieping. Ondertussen letten ze als echte vrienden wel op dat ze elkaar niet uit het oog verliezen.

Ballenfabriek
Zodra de jongens bij de ballenfabriek aankomen, zijn ze echt verkocht. Ze willen nog láng niet naar huis. „Mijn moeder vindt het echt niet erg als we wat later dan vijf uur thuiskomen vanmiddag hoor”, begint Jasper al wanneer het nog geen twee uur is.
Overal zijn ballen. Rode, gele en blauwe. Ze rollen door ijzeren leidingen hoog in de lucht. Zo nu en dan valt er één naar beneden, in een bakje naast een computerscherm. Op dat scherm zien de jongens welke ballen er zijn besteld. Eerst een blauwe van 10 gram. Dan een gele van 20 gram. En daarna weer een blauwe, maar dan een grote, van 20 gram.

De jongens werken zo hard als ze kunnen aan hun bestellingen. Totdat ze een rode bal van 10 gram nodig hebben. Die ligt niet in hun bakje. Maar je kunt ballen ook weggooien in een andere leiding. Dat is een goed idee, want dan krijg je sneller nieuwe.

Tenminste, dat denken de jonge fabriekmedewerkers. Het duurt een paar minuten voordat er weer een bal in het bakje valt. Helmich en Jurrian zijn al die tijd werkloos. Jasper is ondertussen zo slim geweest om een andere plek aan de lopende band op te zoeken. Hij scant met een infraroodscanner –zo eentje die ze bij de kassa van de supermarkt ook hebben– de mandjes waarin de klaargemaakte bestellingen vallen.

Dam
Met z’n drieën rennen de vrienden naar de waterafdeling. Daar maken de jongens in het kletterende water een dam. Die moet het water tegenhouden. Wanneer het water over de zandzakken heen stroomt, halen de jongens de dam weg. Een scheprad even verderop draait vliegensvlug rond en wekt heel veel stroom op, zien de jongens op een scherm boven hun hoofd.

Voordat de jongens weer richting Poederoijen gaan, zoeken ze nog een aandenken uit in de souvenirwinkel. Helmich en Jurrian kiezen voor een plastic potje waar ze een klein diertje in kunnen doen. Jasper kiest drie bijzondere steentjes. Eén van de stenen is bijna een naamgenoot van hem. Jaspis heet die.

De vrienden zijn dolgelukkig met hun vriend Jasper die de verhalenwedstrijd won. Helmich bekent dat hij zelf niet zo goed is in schrijven. Jasper wil politieagent worden. Maar één ding weet hij wel. Volgend jaar doet hij beslist weer mee met de wedstrijd wanneer Kits die organiseert!