Loïs de Groot (10) maakte zelf een blotevoetenpad

„Het is heerlijk om over gras en mos te lopen”, vindt Loïs de Groot (10) uit Spijk bij Gorinchem. Ze maakte op het erf van de boerderij een blotevoetenpad. „Vooral voor de lol, maar het is ook nog eens goed voor je voeten.”

In de meivakantie ging Loïs aan de slag. Ze herinnerde zich nog hoe leuk ze het blotevoetenpad vond waar ze vorig jaar tijdens de meivakantie in Duitsland overheen liep. „Ik dacht: Waarom zou ik niet proberen of ik dat ook kan maken?” Met spullen die ze op het erf van de boerderij vond, ging ze aan de slag. Deze week werkte ze er ook nog even aan, samen met vriendinnen Lisanne (12) en Marit (11) Breumer, die bij haar logeren. „Dat was wel nodig, want het had veel geregend. Nu is hij weer net zo mooi als eerst.”

„Over het pad lopen is nog leuker dan eraan werken”, vindt Loïs. Ze gaat zelf voorop. Op blote voeten, natuurlijk. Eerst voorzichtig over de bamboestokken. Dan over het zaagsel. Grappig: het waait een beetje omhoog als je er overheen loopt. Het zand, iets verderop, is door de zon helemaal opgewarmd. Alsof je over het strand loopt.

Ogen dicht
De route gaat ook over gras, mos en een houten bankje. Dan komt het leukste gedeelte, vindt Loïs. „Bij het stukje tussen deze twee palen moet je je ogen dichtdoen. Net als op het blotevoetenpad in Duitsland. Als je een touw vasthield, wist je dat je goed liep. Dat idee heb ik onthouden. Deze palen gebruikten we eerst voor het volleybalnet, maar komen mij ook goed van pas.” Het laatste onderdeel van het pad is een grote bak vol met water. „Om je voeten te wassen”, lacht Loïs. Met schone voeten stapt ze weer in haar slippers, die bij het bankje naast het water klaarliggen.

Voorzichtig
Volgens Loïs is een blotevoetenpad goed voor je voeten, maar moet je wel voorzichtig zijn. „Ik ga niet proberen om er zo snel mogelijk overheen te rennen. Dat is misschien wel leuk, maar ik heb geen zin om in het ziekenhuis terecht te komen.” Loïs denkt dat kinderen vanaf ongeveer 6 jaar over haar pad zouden kunnen lopen. „Als ze tenminste niet al te bang zijn.” En de maximumleeftijd? „Die is er niet”, lacht Loïs. „Mijn vader en moeder zijn er ook op geweest.”

Na de zomer wil Loïs alles opruimen. „Ik bewaar natuurlijk alles, gewoon in een schuur. Als ik het pad dan volgend jaar opnieuw wil maken, heb ik het zo bij de hand.”

Dit is het tweede deel van een serie waarin kinderen vertellen over iets wat ze zelf hebben gemaakt. Volgende week deel 3.

× ← →