Leukste groep 8: Rehobothschool Barendrecht is sociaal (video)

Sociaal zijn ze wel, de leerlingen van groep 8a van de Rehobothschool in Barendrecht. En als er een grap uitgehaald kan worden, zijn ze er als de kippen bij. De reden? Ze houden van lachen.

Met rode hoofden van inspanning lopen de leerlingen terug naar de klas. Ze hebben net uit volle borst het Wilhelmus gezongen bij de vlag. Aron kan het niet laten om nog even door te gaan. Ach, nu mag het een keer.
In de klas valt één ding direct op: hier staan geen gewone stoelen en tafels. De kinderen zitten hóóg. „Ja, wij werken hier op niveau”, zegt er één bijdehand.
Nou, dat zullen we dan eens zien. Want waarom is deze groep 8 zo leuk? Lang blijft het niet stil. „We hebben het gewoon supergezellig hier”, zegt Jasper. „Iedereen houdt van lachen. De een wel wat meer dan de ander, maar een grapje uithalen doen we graag.”
De voorbeelden buitelen over elkaar heen, vooral die van 1 april. Over doorzichtig plastic dat door Tom over een wc-pot was gespannen en waar hij zelf slacht­offer van werd. En over een actie met de schoolbel. Luca vertelt. „We hadden met de andere groep 8 afgesproken dat iemand op de bel zou drukken. Toen dat gebeurde, renden we allemaal naar buiten. De juf wist absoluut niet wat haar overkwam. „Wat gaan jullie doen”, riep ze.””

Accepteren
Denk niet dat deze groep alleen maar lollig is. „We zijn sociaal”, aldus Lennard serieus. Anne-Fleur maakt het iets concreter: „We accepteren elkaar zoals we zijn. Pesten doen we niet.” Esther weet een voorbeeld. „Stel dat we ruzie hebben, dan proberen we het uit te praten. Als iemand heel boos is, laten we hem of haar eerst even met rust. Pas als we weer rustig zijn, gaan we praten.”
Dat er weleens iets vervelends gebeurt, merkte de klas toen Daan hard viel, waardoor zijn arm uit de kom ging. Sanne weet nog goed dat de ambulance kwam. „Dat was echt niet leuk. Een paar kinderen zijn bij hem thuis geweest.” „En hij kreeg een enorme berg snoep”, zet Jasper. Vanmiddag kan Daan er door ziekte ook niet bij zijn.
Toen Daans arm in het gips zat, kon hij weinig. „We hebben hem overal mee geholpen, ook met schrijven”, zegt Jelle.
Er is nog iets wat deze klas bijzonder maakt. Iets is er al van te zien: in het midden van de kring staat een voetbaltafel. Jelle wil daar iets over zeggen. „We zijn sportief en houden van voetballen.” Is dat zo bijzonder? Nou, misschien niet. Maar hij is nog niet uitgepraat. „De meiden zijn beter dan de jongens.”
Gejoel, geschreeuw, boegeroep. Als het weer rustig is, steekt Tom wijsgerig zijn vinger op. „Laten we het zo zeggen. Sommige meiden zijn beter dan sommige jongens.” Daar kan iedereen zich in vinden.

Vertellen
Als het over juf Van den Bergh gaat, raakt de klas niet uitgepraat. Cathalijne zegt, met een schuin oog naar de juf: „Ze kan niet echt boos worden.” Maar de kinderen luisteren toch wel? O ja, knikken de hoofden.
Vertellen, dát kan ze als de beste, zegt Charlotte trots. „Vooral geschiedenis­verhalen over de oorlog.” Thèréses vinger schiet omhoog. „Uit de Bijbel vertellen, dat kan de juf ook goed.” Monica knikt. „We horen vaak dingen die we nog niet weten. Over Amos of Hosea bijvoorbeeld.”