Hè? Een preek in je eigen taal?

Met gespitste oortjes luisteren kinderen van de Uka op zondag naar de preek. Dat kan, nu ze het Nieuwe Testament in hun eigen taal hebben. Dat was vroeger wel anders. Toen moest de dominee alles vertalen wat hij las.

Stel je voor: je zit op zondagochtend in de kerk en de dominee begint uit de Bijbel te lezen. Maar wat is dát? Hij leest voor uit een Chinese Bijbel! Daar verstaat toch niemand wat van! Gelukkig maar dat in jouw kerk er een Bijbel in het Nederlands is, zodat jij de dominee wél kunt volgen.

In Myanmar (ook wel Birma genoemd) zijn er kerken waar de dominee elke zondag wél uit zo’n Bijbel in een vreemde taal leest, maar waar de gemeente dus niets van verstaat. De dominee is dan meer bezig met vertalen dan met preken. „Gemeente, hier staat dit, maar in onze taal zeggen we...”. Je begrijpt dat de mensen er niet veel meer van snappen.

Onleesbare Bijbel

En thuis? Daar heeft ook niemand het Woord van God in de eigen taal. En valt er dus niets te lezen of uit vóór te lezen.

In Myanmar zijn veel kerken waar een onleesbare Bijbel op de kansel ligt. Al ligt die Bijbel iedere zondag open, het blijft een gesloten boek. En dat is erg, want ook in dat land hebben mensen de boodschap van de Heere Jezus nodig.

Misschien wel juist daar, omdat christenen zich er niet veilig voelen: de meesten in hun omgeving zijn aanhangers van een oosterse religie. En die pikken het vaak niet dat dorpsgenoten naar de kerk gaan en hun tempel voorbij lopen. Wat kan de Bijbel in zo’n situatie troost geven en kracht! Maar dan moet je daar wel in kunnen lezen.

De mensen van Wycliffe Bijbelvertalers helpen kerken in Myanmar om een Bijbel in hun eigen taal te krijgen. Nou ja, kríjgen? Daar zit vele jaren werk in! Vaak is het superlastig werk omdat veel van die talen in Myanmar alleen gespróken worden en niet geschréven.

Als je dus iemand vraagt om op te schrijven wat hij gezegd heeft, dan lukt dat niet. Toch moet een taal eerst op schrift gezet worden, een ‘abc’ hebben, voordat de Bijbel erin kan worden opgeschreven.

De Uka, een bergvolk in het noordoosten van Myanmar, heeft inmiddels een Bijbel. Sinds 2015 is het Nieuwe Testament vertaald in de Uka-taal. Het Oude Testament is er nog niet. Die klus zal pas in 2028 geklaard zijn.

Maar nu al horen kerkgangers in hun eigen taal preken over  Bijbelgedeelten uit het Nieuwe Testament. En dat betekent: geen wazige blikken meer omdat de mensen er niets van snappen. In plaats daarvan fonkelende oogjes en gespitste oren! Die zag ik toen ik op een zondagochtend een kerkdienst van de Uka meemaakte. Prachtig om te zien.

Maar zelf uit de Uka-Bijbel lezen? Dat is voor veel kerkmensen niet mogelijk, want ze hebben nooit leren lezen. Ook dat moet hun dus worden geleerd en het mooie is dát het ook gebeurt. Wycliffe zorgt voor lees- en schrijfles aan iedere Uka die daar aan mee wil doen.  

Luister-cd’s

Moeten ze intussen het thuis maar zonder het Woord van God doen? Gelukkig niet! Want ze luisteren kunnen ze wél en daarom maakt Wycliffe luister-cd’s van Bijbelverhalen en verspreidt die. Om thuis af te spelen.

Hoe dat gaat? Dan hangt vader een cd-speler aan een boomtak, zet het geluid op 10 en intussen werkt de hele familie rustig verder op het land. Rijst planten doe je niet met je oren, dus luisteren kun je wel.

Zeg nou zelf, dat hebben we in Nederland niet eens: een preek of Bijbelvertelling die door de straat of over een pleintje schalt!

In de Uka-kerk zijn op zondag ook veel kinderen te vinden. Maar ook voor hen geldt: schoenen uit bij het naar binnen gaan! 

× ← →