Een hond in de kast! Of is het een aardbeving?

„Er zitten honden in de kast!” Arend Quaak (nu 6 jaar) hoorde twee jaar geleden midden in de nacht een grommend geluid. zijn oudere broer Joost hielp hem uit de droom: „Dat is een aardbeving.”

De familie Quaak woonde in Ten Post, een plaatsje in Groningen waar vaak aardbevingen voorkomen. Doordat bedrijven gas uit de grond halen, zakt de bodem in. Daarvan gaat de aarde trillen.
Maar voordat de aardbeving begint, hoor je een gromgeluid. „Het klinkt als een hond. Een beetje een rare hond. Het is niet na te doen”, vertelt Marlies (12). „Ik dacht eerst dat het geluid van de buren kwam, die maken ook wel eens herrie. Maar toen ging de grond schudden.”
„Ik was best wel een beetje bang”, geeft Marlies toe. Samen met haar zus Jacqueline ging ze meteen naar haar vader en moeder toe. „Door het trillen vielen zomaar klerenhangers uit een kledingkast op de grond.”

Strepenmuur
Ook kwamen er door de aardbeving scheuren in de muur. „Wij hadden naast de trap een witte muur. Mijn vader kleurde de scheuren telkens rood. Na iedere aardbeving kwamen er meer strepen bij. Op het laatst hadden we een rood-met-wit gestreepte muur”, herinnert Marlies zich. „Dat zag er best wel lollig uit.”
Vooral in de keuken en in de woonkamer werden de muren steeds slechter. „Het stuk dat aangebouwd is, scheurde helemaal los.” In de slaapkamer van Marlies zelf zaten niet zo veel scheuren. „Ik had er maar twee of drie.”
Wanneer de grond beeft, moet je onder een tafel kruipen. Dat vertelden papa en mama Quaak aan hun kinderen. Marlies deed dat zelf nooit. „Ik lag altijd in bed. Ons huis stort niet zomaar in.”

Inmiddels woont de familie Quaak in Zuidhorn. „Daar zijn tenminste niet telkens aardbevingen!”

× ← →