Een neus als een stopcontact

Hebben varkens echt een krulstaart? Gaan ze wel eens in een modderbad? Knorren biggetjes al of gillen ze juist? Ard-Jan van Maren (9) en Leonie Houweling (8) uit Alblasserdam gaan op bezoek in een varkensstal. En ze zitten bomvol met vragen voor de boer.

In de stal van boer Ton van Wijk is het een lawaai van jewelste. Knorrende varkens, gillende biggetjes en rinkelende stalhekken. Het is half vijf in de middag. Etenstijd voor de varkens in Oud-Alblas. „Biggetjes mogen de hele dag door drinken bij hun moeder,” vertelt boer Ton, „maar varkens krijgen twee keer per dag voer. Dat komt via de grijze buizen uit het plafond. Kom maar eens kijken.” Ard-Jan en Leonie zijn vandaag mee de boer op en ze zien er heel vakkundig uit. Ard-Jan draagt een rode overall en Leonie heeft roze laarzen aan. Allebei zijn ze echt niet bang voor gillende varkens.

Stopcontact      
„In deze schuur heb ik 120 moedervarkens en een heleboel biggetjes”, vertelt boer Ton. „Er worden hier elke week zo’n zestig biggetjes geboren. Die blijven hier tot ze tien weken oud zijn. Dan worden ze doorverkocht. Andere boeren laten de varkens groeien, tot ze dik genoeg zijn voor de slacht. En zo komt er varkensvlees op ons bordje.” Inmiddels is boer Ton in de eerste stal aangekomen. „Ach, biggetjes!” roepen Leonie en Ard-Jan tegelijk. De biggetjes zijn heel klein en heel roze en het zijn er heel veel, daar in het hok bij moeder varken.           

„Deze biggetjes zijn vandaag geboren. Wil je er één vasthouden?”, vraagt Laura, de dochter van boer Ton. Natuurlijk wil Ard-Jan dat wel. En Leonie durft het ook. Zomaar ineens hebben ze allebei een mooi klein biggetje vast. „Hij heeft een echte krulstaart”, roept Ard-Jan. „En een platte varkensneus. Net een stopcontact”, lacht Leonie. „Met die neus kunnen ze goed in de modder wroeten”, vertelt de boer. „Als varkens buiten lopen, graven ze daarmee zelfs gaten van een halve meter om eten te zoeken. Maar hier binnen gebruiken ze hun neus om rond te snuffelen.”

Modderbad
„Kom maar eens mee naar de volgende stal, dan zie je hoe snel biggetjes groeien”, zegt boer Ton. Inderdaad zijn deze biggen veel groter. „Kijk, ze rollen allemaal over elkaar heen”, wijst Ard-Jan. „Bah, dat varken plast”, roept Leonie. „Ja, dat moet toch ook gebeuren?”, lacht de boer. Maar waar zijn de krullen uit de biggenstaartjes toch gebleven? „Als biggetjes een week oud zijn, wordt de krul eraf gebrand. Anders bijten de biggen in elkaars staart en worden ze ziek”, legt de boer uit. „Dat branden doet bijna geen pijn hoor. De biggen krijgen ook meteen een oormerk in. Daarop staat hun nummer.”

Als Leonie weer een biggetje wil pakken begint het dier hard te schreeuwen. Net een mager speenvarken. „Pak de big maar losjes om zijn buik”, zegt de boer. En inderdaad wordt het dier stil. Het biggetje schuift met z’n neus langs Leonie’s nek en het lijkt net of het wil kroelen. „Gaan de varkens wel eens in een modderbad?”, vraagt Leonie. „Nee, een bad voor 120 varkens zou te groot worden”, zegt de boer. „En eigenlijk hebben varkens dat alleen nodig als het heel warm is. Zodat hun roze huidje niet verbrandt.” „Varkens luieren echt niet altijd in de modder, het zijn juist heel schone beesten”, weet Frank, het zoontje van boer Ton. „Ze zullen nooit in hun eigen poep gaan liggen.”

Schrokken         
In de laatste stal van boer Ton staan heel veel zwangere moedervarkens. Ard-Jan probeert een zeug te aaien. „Bah, dat zijn ruwe haren”, zegt hij. „Inderdaad”, knikt de boer. „Van die haren worden ook wel harde borstels gemaakt.” Sommige zeugen schreeuwen hard, andere schrokken hun eten met veel geslurp naar binnen. „Snap je nu waarom we soms zeggen dat iemand schrokt als een varken?” vraagt de boer.

„Knorrr”, doet Leonie naar een slurpende zeug. Die kijkt verstoord op van haar maaltje. Leonie doet verschrikt een stap achteruit. „Ik heb wel eens op een varken gereden”, vertelt Laura, de dochter van de boer. „Maar dat rijdt heel hobbelig en je valt er bijna vanaf.” Dat doen Ard-Jan en Leonie maar niet na. En hun maag knort ook een beetje: het is nu etenstijd voor boeren en boerinnen. Op weg naar huis ruikt de hele auto naar varkens. Maar of dat vies is? Nee hoor, dat hoort erbij en is heel natuurlijk!

× ← →