Griezelen bij de spinnenexpo

Zuid-Amerika

Als je de spin ziet, snap je direct waarom het een krulhaarvogelspin is. Aan zijn lijf zitten dikke poten met gekrulde haartjes erop. Jacco vertelt dat de spin niet giftig is. Dat vinden Thomas en Dianne wel fijn om te horen. Langzaam kruipt de spin omhoog, dus wordt hij weer terug in zijn hokje gestopt. Thomas wrijft over zijn handen. „Het kriebelde wel heel erg!”

Webben van plastic

Een kleine afdeling van het museum is ingericht voor de spinnententoonstelling. Er is weinig licht en het is er bloedheet. Door de ruimte hangen een soort spinnenwebben die gemaakt zijn van plastic folie. Hierdoor wordt het extra spannend. Gelukkig wonen alle spinnen achter glas. Elke spin heeft zijn eigen huis, een soort aquarium zonder water.

Levende krekels

„Kom jongens, we gaan de Mexicaanse roodkniespin voeren”, roept Jacco. Gespannen kijken de kinderen toe als de glazen plaat van de bak gaat. Bovenop het huis van de buurvrouw, de Afrikaanse woudspin, staat het voer. Een bakje levende krekels. „Spinnen willen alleen maar levende, bewegende beestjes eten. Daarom doen sommige krekels alsof ze dood zijn”, legt Jacco uit.

Roodkniespin

Nu is het tijd voor Dianne om een spin vast te houden. De Mexicaanse Roodkniespin. Ze houdt haar handen op en zucht eens diep als het beestje zijn eerst stapjes op haar hand zet.  „Deze spin heet Isabella. Dit soort spinnen is het populairst om als huisdier te houden”, vertelt Jacco terwijl hij het diertje nauwlettend in de gaten houdt. „Ze is vandaag chagrijnig dus gaat misschien een beetje raar doen.”

Zwarte weduwe

In een van de glazen bakken zitten twee aparte verblijven. In elk hokje zit een kleine spin met een dik, rond achterlijf. Op het bordje erboven staat dat hier de zwarte en de bruine weduwe zitten. Die spinnen zijn heel gevaarlijk. „Als deze spin je bijt, moet je snel naar het ziekenhuis want het gif kan dodelijk zijn”, waarschuwt Jacco. Een beetje gespannen kijken Thomas en Dianne naar de kleine spin. „Deze mag je vast niet op je hand houden”, zegt Dianne.

Spinnenfans

Ondertussen is het iets rustiger geworden bij de tentoonstelling. Een paar spinnenfans blijven wat langer. „Ik wil nog niet weg!” roept een jongetje. Zijn moeder loopt gewoon naar buiten, maar haar zoon blijft staan. „We zijn hier al twee uur, maar hij vindt het veel te leuk hier”, zegt de moeder als ze toch maar weer terugkomt.

Logeren

Een bezoeker tikt op Jacco’s schouder. „Eén spin heeft iemand te logeren”, zegt hij. Snel loopt Jacco met hem mee naar het hok van de Mexicaanse gouden roodrompvogelspin. In zijn hok zit inderdaad een ander spinnetje. „De vogelspin eet hem vanzelf op, maar hij vindt het nu nog te gezellig om een vriendje te hebben”, lacht Jacco.

Schorpioen

Er zijn bij de tentoonstelling niet alleen spinnen. In een van de hokken zit een schorpioen. Een beestje van ongeveer 5 centimeter groot die ook tot de familie van de spinnen hoort. Daarom krijgen schorpioenen ook hetzelfde voedsel.

Het getjirp van de krekels komt ondertussen van alle kanten. „De spinnen kunnen niet alle spinnen tegelijk opeten, dus sommige lopen nog vrolijk rond”, merkt Dianne.

Het is vijf uur en het museum gaat sluiten. Buiten staat een bord met een grote spin erop. Daar willen Dianne en Thomas wel mee op de foto!

× ← →