Jelle en Auke gaan op zoek naar een schat

Wist jij dat er dicht bij jouw huis schatten te vinden zijn? Het maakt niet uit waar je woont; ze liggen overal. Ga mee op speurtocht!

Stel je voor: dozen met speelgoed, zomaar in het bos. Bestaan zulke dingen? Jawel. Je moet ze alleen weten te vinden. Dat kan als je gaat geocachen (lees het kader voor meer informatie). Dan kun je schatkisten vinden waaruit je iets mag meenemen als je er iets anders voor teruglegt. Jelle (8) en Auke (6) willen dat wel eens meemaken. Ze proppen hun zakken vol met kleine spelletjes die ze toch niet meer hoeven. Dat is mooi ruilmateriaal. Dan gaan we op weg. Gewoon lopend, vanaf huis. Jelle houdt een smartphone vast met een kompas. Die laat precies zien welke richting we moeten lopen en hoe ver nog. Onderweg oefenen we om een beetje geheimzinnig uit onze ooghoeken te kijken, want ja – geocaching is wel een geheime sport. Maar als het kompas zegt dat we er zijn, vergeten we van opwinding helemaal om ons onopvallend te gedragen. We staan in een smal straatje. Vlak bij de weg staat een paaltje met bordjes erop geschroefd. Als we aan het zoeken zijn, merken we dat een van die bordjes los zit. Kijk nou! Je kunt ‘m zo van het paaltje afhalen. Daarachter zit een holte, en in die holte zit een kokertje met een papier waarop je je naam kunt schrijven. Gevonden!

 “Veel te makkelijk”, zegt Jelle als we weer terug naar huis lopen. “We hadden ‘m zo.” Wacht maar, Jelle. Het kan nog een stuk moeilijker. Een paar dagen later gaan we er weer op uit, nu op de fiets. Het kompas op de telefoon wijst naar een klein stukje bos, midden in de stad. Daar zijn we nog nooit geweest. We zetten onze fietsen neer en sluipen over een paadje het bos in. Nog 0 meter, zegt het kompas. Goed rondkijken dus. Er staat een rots van piepschuim die iemand daar heeft neergezet. Daar moet het vast zijn. Maar nee hoor. We zoeken wel een kwartier, kijken achter iedere boom, maar de schat blijft onvindbaar. Totdat we opeens een luik in de grond zien. “Dáár!”, schreeuwt Auke. Hij rent er snel naar toe en sjort het luik omhoog. Nog net op tijd denkt hij eraan goed om zich heen te kijken. Niemand te zien? Vlug dan! Onder het luik ligt een metalen kist. En in die kist… de schat! De schat bestaat uit een boek waarin je je naam op kunt schrijven en uit allerlei kleinigheidjes: een poppetje, een fluitje, een grote dobbelsteen. Jelle wil wel wat hebben, maar bedenkt dan tot zijn schrik dat hij zijn ruilmateriaal vergeten is. Tsja, dan mag je ook niets meenemen.

“Dit was leuk”, zegt Auke, als we teruglopen naar de fietsen. Jelle knikt. Eén ding weten ze zeker: volgende week willen ze weer op jacht. Mét speelgoed om te ruilen.

Wat is geocaching?

Dzjie-oo-kè-sjing. Zo spreek je geocaching uit. Eigenlijk betekent het gewoon: op jacht gaan naar een schat. Daarvoor hoef je niet ver van huis te gaan, want over de hele wereld zijn er wel 2,5 miljoen schatten verstopt. Alleen in Nederland zijn het er al zo’n 22.000. In sommige schatkisten zit alleen een boekje waar je je naam op kunt schrijven, in andere zit kinderspeelgoed. Dat mag je meenemen, als je er maar iets anders voor teruglegt. Om mee te doen, hoef je alleen maar een apparaat te hebben met een gps-systeem. Dat laat zien waar je bent. Op bijna alle smartphones (slimme mobiele telefoons) zit dat. Als je de (gratis) app van geocaching op de telefoon zet, kun je meteen beginnen.

Meer informatie vind je op www.geocaching.com en www.geocaching.nl. 

× ← →