Het adoptieverhaal van Annelien

Toen ik 16 maanden was, werd  ik geadopteerd uit China , waar ik ben geboren in de stad Yulin. Ik weet niet zoveel meer van mijn adoptie, maar we hebben wel een film waar mijn adoptie op staat en die bekijken we wel eens.

Van mijn biologische ouders weet ik eigenlijk niets. In China mag je maar één kind hebben. Als je er twee hebt, krijg je een hoge boete, zo hoog dat de meeste  mensen niet kunnen betalen. Of krijg je een zware straf.  Dus als je een tweede kind hebt, probeer je dat geheim te houden. Je vertelt ook niet dat je het naar het kindertehuis brengt.

Ik weet niet of dit de reden was dat mijn biologische ouders mij naar het kindertehuis hebben gebracht, maar ik ben eigenlijk ook wel blij dat ik de reden niet weet. Want als het iets vervelends is, dan zat ik daar, denk ik, vaak aan te denken en zou ik misschien boos op mijn ouders worden vanwege de reden dat ze me hebben laten adopteren. Dus ben ik blij dat ik de reden niet weet.

Ik heb geen foto’s, namen of andere gegevens van mijn ouders . Dat vind ik eigenlijk wel jammer, want ik zou graag willen weten hoe ze eruit zien, hoe ze zijn en op wie ik eigenlijk lijk. Ik zou mijn biologische ouders best willen ontmoeten om ze te leren kennen! Alleen is China zo groot en heeft het zoveel inwoners dat er eigenlijk 0 procent kans is dat je je biologische ouders nog een keer tegenkomt.  De meeste kinderen die hun ouders terug hebben gevonden, hadden namen en gegevens van hun ouders.

Ik weet best wel wat over mijn geboorteland, want in groep 6 heb ik mijn spreekbeurt over China gedaan. Als ik foto’s van China zie, zou ik er graag nog een keer naartoe willen. Al was het alleen om het land! Eigenlijk ben ik al een keer terug geweest. Dat was bij de adoptie van mijn broertje. Toen was ik nog maar 3 jaar, dus daar weet ik bijna niks meer van.

Soms vind ik het wel een beetje lastig dat ik geadopteerd ben. Maar gelukkig zijn de meeste mensen er aan gewend. Ikzelf eigenlijk ook. En als ze er een keer een grapje over maken, heb ik daar niet zoveel moeite mee, hoor! Ik heb een oudere broer uit Guatemala en een jongere broer die ook uit China komt. Dus thuis praten we er best wel eens over dat we geadopteerd zijn.

Ik ben blij dat ik geadopteerd en dat ik bij deze lieve ouders ben gekomen!

Groetjes van Annelien Lemstra (11) uit Apeldoorn